نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی در حال حاضر ۴۰ درصد است، یعنی از هر ۱۰ نفر که جویای کار هستند، ۴ نفر بیکار می مانند. (البته در مورد ۶ نفری هم که شاغل به کار هستند هم تردیدهایی وجود دارد که رضایت کافی از شغل شان و هماهنگی با آن داشته باشند!) این در حالی است که نرخ بیکاری در کشور، حدود ۱۳ درصد و به مراتب پایین تر از رقم بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی است. چه اتفاقی افتاده؟ وضعیت شغل چگونه است؟
ساده ترین پاسخ این است که مشاغل موجود عمدتاً شغل هایی نیستند که تناسبی با فارغ التحصیلان دانشگاهی داشته باشند و به همین خاطر، افراد فاقد مدرک نرخ بیکاری بسیار پایین و افراد دارای مدرک دانشگاهی، نرخ بیکاری بالایی دارند. اگرچه این گزاره تا اندازه ای درست است، اما تمام واقعیت نیست.
۱ – فقدان تخصص
واقعیت آن است که در حال حاضر مشاغلی برای فارغ التحصیلان دانشگاهی وجود دارد و بارها و بارها آگهی می شوند، اما افرادی که حداقل تخصص و صلاحیت را داشته باشند، برای تصدی این شغل ها مراجعه نمی کنند.
۲ – ورود به بازار اشباع شده
مساله دوم، ورود به بازار کاری است که از متخصصان مربوط به رشته تحصیلی شما اشباع شده است و نیاز به استخدام فرد جدیدی در این حوزه وجود ندارد.
با این حال اگر تخصص لازم را داشته باشیم، همواره بازار کار پذیرای ما خواهد بود.
