در این پست قصد داریم به معرفی شناخته شده‌ترین سبک های رفرنس نویسی کاربردی در پایان‌نامه بپردازیم.
۱- روش (APA)
روش رفرنس نویسی American psychological association برای مؤسسه‌های دانشگاهی توسط انجمن روانشناسی آمریکا، ابداع شد. این روش ارجاع دهی بیشتر برای موارد پژوهشی و تحقیقات اجتماعی مورد استفاده واقع می‌گردد. فونت مورد استفاده در این روش غالبا Times New Roman می‌باشد.
در این روش ارجاع دهی، قسمتی از اطلاعات منبع در متن نوشته می‌‌آید و شکل کامل‌تری از مشخصات منبع در انتهای فایل متنی در قسمت منابع، قید می‌شود. برای مثال اگر قسمتی از نوشته‌ی یک کتاب را مورد استفاده قرار می‌دهیم، بعد از اتمام جمله در داخل پرانتز، نام نویسنده و سال انتشار را به عنوان رفرنس آن نوشته می‌آوریم.
نکته: اگر متن استفاده شده ۲ نویسنده داشت نام هر دو در پرانتز باید قید شود. اما اگر بیش از ۲ نویسنده داشت، به نوشتن نام اولین نویسنده «و همکاران»، در داخل متن اکتفا می‌کنیم.
مثال: (طباطبایی و همکاران، ۱۳۹۶)
۲- روش MLA
سبک MLA عموماً برای نوشته‌های مربوط به شاخه‌ی ادبیات و علوم انسانی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. چرا که در این رشته‌ها بیشتر زم منابع از نوع کتاب است. این روش از استناد، برای هر منبع، نیاز به دو قسمت دارد. یک قسمت در متن اصلی و یک قسمت به انتهای نوشته یعنی بخش منابع یا ارجاعات. در متن اصلی دقیقاً بعد از تمام شدن متن استناد شده از کتاب، در داخل پرانتز، نام خانوادگی نویسنده با یک فاصله و شماره‌ی صفحه قید می‌شود. پس از آن مابقی اطلاعات مربوط به کتاب در قسمت انتهایی یا همان منابع، آورده می‌شود.
مثال: (طباطبایی ۲۷)
۳- روش AMA
این روش از استناد برای مقالات و تحقیقات پزشکی استفاده می‌شود. در این روش رفرنس نویسی به هر منبع یک شماره نسبت داده می‌شود و با آوردن این شماره‌ها در متن نوشته، به منبع مورد نظر اشاره می‌کنیم. در بخش منابع یا ارجاعات هم یک لیست شماره‌گذاری شده از رفرنس‌ها به همراه کلیه‌ی اطلاعات، در اختیار خواننده قرار می‌دهیم.
مثال: جمله .(۱)
منابع: (۱). اطلاعات منابع
۴- روش Chicago
بیشترین کاربرد روش ارجاع دهی شیکاگو برای مطالب تاریخی است. زمانی که شما قصد انتشار یک متن را دارید، این روش برای انتشارش استاندارد محسوب می‌شود. در انتهای هر نقل قول، متن یا نوشته‌ی اقتباس شده از دیگر نویسندگان، از یک شماره استفاده می‌کنیم. توضیحات را می‌توانیم در پی‌نوشت لحاظ کنیم و در این صورت نیازی به توضیح در فهرست منابع انتهای اثر نیست. فهرست منابع و پی‌نوشت تنها در فرمت نوشتاری تفاوت دارند.
۵- روش The Turabian Style یا سبک مکینتاش
این روش ارجاع دهی با روش CMS از نظر موارد استفاده مشابه است. با این تفاوت که سبک رفرنس نویسی CMS برای نوشته‌هایی که قرار به انتشار آ‌ن‌ها است، سازماندهی شده است ولی مکینتاش استاندارد انتشار نیست.
۶- روش IEEE Documentation Style
سبک IEEE، استانداردی برای تمامی ژورنال‌ها و مجلات انجمن IEEEمی‌باشد. این سبک رفرنس نویسی اکثر مواقع برای مقالات در زمینه‌ی مهندسی و علوم کامپیوتر، استفاده می‌شود. در این روش نیز، مانند سبک ارجاع دهی شیکاگو در متن از اعداد استفاده می‌کنیم و در انتها از فهرست منابع را، لحاظ مینماییم.
۷- روش/ سبکIso 690
این روش رفرنس نویسی یک استاندارد ایزو است که برای ارجاع دهی متون، با هر موضوعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این شیوه ارجاع دهی برای فایل‌های متنی الکترونیکی بیشترین کاربرد را دارد (XML-XSL) که از المان‌هایی خاص برای ارجاع، بهره می‌برد. نقطه‌گذاری‌ها و سبک خاص در نوشتن، جزو قواعد این روش نمی‌باشد. بلکه تنها وسیله‌ای برای بهتر ارائه دادن مطلب است. آخرین ورژن ارائه شده در سال ۲۰۱۰ می‌باشد که قابلیت ارجاع به کلیه منابع اطلاعاتی را دارد. از جمله کتاب، مقاله، منابع الکترونیکی (نرم افزارها و پایگاه‌های داده)، موسیقی، صدای ضبط شده، تصاویر متحرک و . . . .