۹ نوامر سال‌روز فروپاشی دیوار برلین ، ارثیه جنگ جهانی دوم پس از ۲۸ سال
برلین عامل یورش چهار کشور بود. بعد از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۷ چهار کشور اصلی و پیروز در جنگ یعنی انگلیس، شوروی، آمریکا و فرانسه طی کنفرانس «یالتا» که به کنفرانس «تقسیم جهان به ویژه آلمان» مشهور شد. اقدام به تقسیم کشور آلمان (بخصوص برلین پایتخت آلمان) به عنوان کشور شکست خورده نمودند. آن‌ها آلمان را به چهار بخش مجزا تقسیم نمودند.
با اینکه تمام شهر برلین در بخش حاکمیت شوروی قرار دادشت اما به دلیل اهمیت ویژه این شهر و پایتخت بودنش، تصمیم گرفتند همه آن را اداره کنند. در ابتدا این شهر توسط کمیسیونی متشکل از هر چهار کشور که ریاست آن گردشی و هر ماه یکی از این چهار کشور باشند اداره شود. پس از چند ماه قرار شد قسمت شرقی برلین تحت اختیار اتحاد جماهیر شوروی بماند اما قسمت شرقی آن توسط سه کشور پیروز دیگر رهبری شود.
جمهوری فدرال آلمان و جمهوری دموکراتیک آلمان
در سال ۱۹۴۸ سه کشور انگلیس، آمریکا فرانسه نواحی تحت اختیار خود را با نام «جمهوری فدرال آلمان» معروف به آلمان غربی را تشکیل دادند. ۱ سال بعد یعنی در ۷ اکتبر سال ۱۹۴۹ شوروی نیز نواحی تحت اختیار خود را یکپارچه کرده و نام «جمهوری دموکراتیک آلمان» را بر آن نهاد که به آلمان شرقی معروف شد.
با حاکمیت کمونیست‌ها بر برلین شرفی، شرایط معیشتی و اجتماعی مردم در این قسمت دچار مشکلات فراوانی شد. به گونه ای که طی آمارهای موجود تعداد ۵٫۲ میلیون نفر بین سال‌های ۱۹۴۸-۱۹۶۱ از برلین شرقی به برلین غربی مهاجرت کردند. از آنجا که بیشتر مهاجرین روشنفکران جامعه، استادان، کارشناسان و کارگران متخصص بودند این امر دولت آلمان شرقی را در معرض فروپاشی و دولت آلمان غربی را با مشکلات فراوانی روبه رو کرد.
دیوار حافظ ضد فاشیست
در سال ۱۹۶۱ به دستور «نیکیتا خروشچف»، رهبر اتحاد جماهر شوروی، دیوار برلین با طول ۱۵۵ کیلومتر که ۴۵ کیلومتر آن از وسط شهر می‌گذشت ایجاد شد. این دیوار معروف به پرده آهنین با ارتفاع ۳-۲ متر مجهز به سیم‌های خاردار الکتریسیته دار و یا نیزه های بلند و با هدف کنترل تردد بین دو برلین شرقی و غربی توسط نیروی نظامی آلمان شرقی در روز۱۳ آگوست سال ۱۹۶۱ ایجاد شد.
جالب آنکه در ابتدا دولت آلمان شرقی ادعا می‌کرد هدفش از ساخت این دیوار ممانعت از اعمال جاسوسی و تخریبگری آلمان غربی است.
ساخت این دیوار چنان با سرعت انجام شد که بسیاری از خانواده‌ها که در بخش‌های مختلف برلین زندگی می‌کردند برای ۲۸ سال از یکدیگر دور افتادند. عمر بسیاری از این افراد به قدری نبود که فروپاشی دیوار برلین را ببینند. تمام مجاری ارتباطی بین این دو شهر اعم از خط تلفن و جاده‌ها قطع شدند. حتی در روز های بعد در مقابل پنجره ساختمان های کنار دو مرز دیوار کشیدند!
فرار از نوار مرگ
دیوار برلین بخاطر یک اشتباه از هم پاشید!
«اریک هونکر» رهبر آلمان شرقی از سمت خود کناره گیری کرد و «ایگون کرنس» جانشین او شد. وی تصمیم گرفت تا اقدام به صدور ویزای مسافرتی جهت تردد بین دو آلمان شرقی و غربی کند. در مصاحبه‌ای در کنفرانسی که در ۹ نوامر سال ۱۹۸۹ توسط «گونتر شبافسکی» از آلمان شرقی گرفته شد، وی بی مقدمه اعلام کرد که سیاست عدم اخذ ویزا مسافرتی را کنار خواهیم گذاشت. وقتی از او در مورد زمان اجرای این قانون پرسیدند وی پاسخ داد: به سرعت و بدون هیچ‌گونه تاخیری!
اما در اصل این سیاست را قرار بود روز بعد اعلام نمایند و نیازمند عبور از فرآیند طولانی اخذ ویزا بود. این پاسخ به همراه گزارش غلط رسانه‌ها باعث شد تا مردم شبانه پشت دیوار ها جمع شوند و خواهان باز کردن دیوار شوند. «هارالد جاگر» افسر مسؤل که به تازگی متوجه سرطان خود شده بود و در انتظار پاسخ نهایی آزمایش خود بود از آنجا که از حالت روحی روانی مناسبی در آن شب برخوردار نبود با صلاح دید خود مرز را باز کرد و سایر افسران هم که با توهین مردم مواجه بودند پیرو هارالد جاگر مرزها را گشودند.
نقاشی روی دیوار برلین