دارونما و ارتباط ذهن و بدن

اگرچه ممکن است که ما همه راه‌های ارتباط ذهن و بدن را نشناسیم اما این ایده که ذهن می‌تواند روی بدن تاثیر بگذارد، هزاران سال است که وجود دارد.
همانطور که در کتاب شفای زندگی اثر لوییز هی گفته شده بسیاری از بیماری‌های انسان از ذهن انسان سرچشمه می‌گیرد. پس می‌توان با همین ارتباط، سلامتی از دست رفته را بازگرداند.
دارونما یا پلاسیبو، یک روش درمانی برای این هدف است که بدون آگاهی فرد بیمار به او داده می‌شود. این دارو حاوی هیچ ماده موثری نیست بلکه فقط ظاهری شبیه به دارو دارد که می‌تواند مانند درمان واقعی عمل کند.

اثر دارونما

تغییر در علائم شخص در نتیجه دریافت دارونما، اثر دارونما نامیده می‌شود. با وجود اثرات مفیدی که دارونما در تسکین علائم دارد فقط مدت کوتاهی طول می‌کشد و به طور مستقیم بر بیماری تاثیر نمی‌گذارد؛ اما حتی اگر بر بیماری اثری نداشته باشد بر احساس مثبت افراد تاثیر می‌گذارد.
گاهی اوقات نیز اثر دارونما به روش دیگری پیش می‌رود و به نظر می‌رسد مصرف دارونما علائم ناخوشایندی را ایجاد کند که شامل عوارض جانبی سردرد، عصبیت، حالت تهوع یا یبوست است (البته ممکن است این عوارض توسط چیز دیگری ایجاد شده باشد و با دارونما تداخل داشته باشد.)
این دو نوع نتیجه گاهی اثرات انتظار نامیده می‌شود؛ این بدان معنی است که فردی که دارونما مصرف می‌کند چیزی را در امتداد آنچه انتظار دارد اتفاق بیفتد تجربه کند؛ اگر شخصی انتظار داشته باشد پس از مصرف دارو احساس بهتری داشته باشد ممکن است اتفاق بیفتد و اگر فرد معتقد باشد که داروی قوی را مصرف می‌کند ممکن است انتظار عوارض جانبی آن را داشته باشد. در واقع اعتقاد و تجربه فرد، به دارونما در تغییر علائم یا تغییر در درک شخص از علائم کمک می‌کند.

تصویربرداری پزشکی

مطالعات تصویربرداری از مغز، نشان داده اند که وقتی فرد انتظار درد بیشتری دارد، درد شدیدتر از زمانی است که انتظار ندارد؛ این به تغییرات در مناطق خاصی از مغز (ساقه مغز، نخاع، هسته آکروبنس و آمیگدال) مرتبط است. در این حالت با مصرف دارونما، احتمال می‌رود که به مغز کمک شود تا زمان قبل از علائم درد را به یاد بیاورد و برخی تغییرات شیمیایی را در مناطق ذکر شده ایجاد کند.

مطالعاتی نیز نشان داده بسیاری افراد می‌توانند بدون قرص، تزریق یا هر روش درمانی، اثرات دارونمایی را تجربه کنند. برخی با مراجعه به پزشک یا انجام کار دیگری که معتقدند کمک خواهد کرد تا احساس بهتری داشته باشند، این اثر را تجربه می کنند که شاید بیشتر مربوط به میزان اطمینان و ایمانی است که بیمار به پزشک یا فعالیت دارد.

در این مطالعات اثبات شد که برای درمان اکثر بیماری‌ها؛ بیمار فقط از لحاظ روانی نیاز به آرام شدن دارد، که در اینجا با اصطلاح psychoneuroimmunology بر می‌خوریم که بیانگر اثر مستقیم فعالیت مغز بر روی سیستم ایمنی بدن است. در واقع مدتهاست که شناخته شده که چشم انداز مثبت می‌تواند به جلوگیری از بیماری کمک کند.

پس بیاییم ذهن‌هایمان را پاک کرده، خود و دیگران را ببخشیم، بیشتر محبت کنیم، فراوانتر بخندیم و شاد باشیم و به همدیگر امید بدهیم زیرا که هیچ دارویی، در زمان خستگی، بیماری و یاس نمیتواند همچون ” اُمید ” آدمی را ایستاده نگه دارد.