سلام به دوستانِ دانشجوی عزیز.
قطعا دوران دانشجویی هممون همراه با خاطره های تلخ و شیرین فراوانی هست. به خصوص در اوایل ورود به دانشگاه که ممکنه حتی این خاطرات منجر به رفتن آبرو بشه. خوب دیگه… بسوز پدر بی‌تجربگی
اوایل ترم اول بودم و منم نا آشنا به هیچ جای دانشگاه . اولین درس اولین ترم اولین روز دانشگاهمون هم ادبیات بود.
با یه استاد جدی که هیچکس تو دانشگاه نتونسته بود خنده این استادو تا بحال ببینه! دیگه خودتون ببینید چه برج عسلی بودن ایشون… اون روز کلاس به خوبی و خوشی سپری شد و با این که استاد نخندید اما اشک مارم در نیاورد.
اون کلاس تموم شد و ما رفتیم آنتراک.
می‌خواستیم برگردیم برای کلاس دوم و درس بعدی. یهو دیدم استاد ادبیات یه در رو بست و اومد بیرون، من فلک زدم ترم یکی بودم خو … برای خودشیرینی و یه عمر سابقه مثبت دار شدن جلو این استاد، رفتم جلو و گفتم: استاد واقعا خسته نباشید…
انتظار داشتم استاد برگرده یه تشکر خشک و خالی حداقل تحویلم بده. اما چشمتون روز بد نبینه به جای تشکر دیدم استاد با اون چشمان رویایی و مهربان آمیخته به ادبیات لیلی و مجنونش چنان چپ چپ نگاهم کرد که نزدیک بود…
اون روز متوجه نشدم چرا اسناد ادبیاتم بی‌ادبانه باهام رفتار کرد..ـ آخه من که چیزی نگفته بودم!
البته با خودمم گفتم ۱۰۰ درصد شاید تازه واردیم نشناخته کی بودم تعجب کرده و جوابمو نداده … خلاصه بعد چند وقت دیدم دم استاد گرم! بچه‌های دانشگاه میرن تو همون اتاقی که دیدم استاد ازش اومد بیرون. به یکی از بچه ها گفتم: فکر کنم این استاد ادبیاته کارش خیلی درسته که این همه خواهان داره! اتاقش یه لحظه هم خالی نمیشه لامصب … دوستم گفت: تو از کجا اتاقشو دیدی دیگه؟
گفتم: ایناها کنار پله دیگه…
دوستم یه نگاه چپ چپی بهم رفت و گفت: گفت اونجا دستشویه خنگول جان!
وایییییییییی …
آخه منم چون فکر کرده بودم اتاق استاده بهش خسته نباشید گفته بودم … آبروم رفت … فهمیدم نگاه چپ چپ استاد برای چی بوده. دیگه تا آخر ترم نتونستم توی چشم های استاد نگاه کنم و با شرمندگی اون درس رو پاس کردم.
امیدوارم با خوندن این داستان دوستان تازه وارد و دانشجویان آینده ناوارد به دانشگاه مواظب این موارد باشند تا این اتفاق براشون تکرار نشه? درضمن قبل از ورود به هر دانشگاهیم برید سوراخ سمبه هاشو در بیارید بد نیست.
دانشجوی دانشگاه خوارزمی
