عجیب است، کسی که ۳۵ سال و کمتر دارد صدای آزار دهنده‌ای را از این فایل صوتی می‌شنود و کسی که ۳۵ سال به بالا دارد هیچ صدایی نمی‌شنود!
جالب‌تر اينكه نوزادان تازه متولد شده با پخش این صوت بی‌قراری می‌کنند!
از خودتان بپرسید؛ آيا ممكن نيست اين جسم و جان كوچک و حساس ما با شنيدن صداها يا تصاويری آزار ببیند ولی ما اصلا متوجه نشويم؟ آيا ممكن نيست با خوردن لقمه‌هايی دچار آسيب شویم در حالی كه ما اصلا چيزی درک نمی‌كنيم؟
اهل اخلاق و معرفت برای مراعات حدود شرعی (از دقت در شنيدن برخی موسيقی‌ها و تماشای برخی صحنه‌ها و پرهيز از خوردن برخی لقمه‌ها) تذکر جدی داشته‌اند. پس چگونه برخی می‌توانند بدون هيچ مراقبتی همه‌ی محتوای شبكه‌های ماهواره‌ای را در جمع خانواده و حضور كودكان خود تماشا كنند؟! وقتی يک فايل صوتی بتواند به هر دليل اين طور از گوش برخی از ما پنهان شود حتما چيزهای ديگری هم هست كه درک نمی‌كنيم.
اسرار ازل را نه تو دانی و نه من،
وین حرفِ معما نه تو خوانی و نه من،
هست از پس پرده گفت‌وگوی من و تو،
چون پرده برافتد، نه تو مانی و نه من.
دیدن صحنه‌ها و اصوات ماورایی با چشم و گوش معمولی ممکن نیست ولی نوزدان به فطرت پاک نزدیکتر هستند. قرآن کریم می‌فرماید: لَهُم أعیُنٌ لایُبصِرونَ بِها – برای آنان چشمهایی هست ولی نمی‌توانند با آن ببینند. لَهُم آذانٌ لایَسمَعونَ بِها – برای آنان گوشهایی هست ولی نمی‌توانند با آن بشنوند. رسول اکرم(ص) فرمودند: اگر قلبتان بستر هر کلامی و بستر هر تصویری نباشد، هر آنچه را که من می‌بینم و می‌شنوم، خواهید دید و خواهید شنید.
پس داستان‌های برخی بزرگان اهل سلوک و عارفان اهل معنا كه از موجودات صدای ذكر و تسبيح می‌شنيده‌اند، محکوم به صحت است. در ساحتی بالاتر و عجيب‌تر می‌توان همين تحليل را درباره‌ی وحی داشت و ارتباط پيامبران برگزيده‌ی خدا را با سطحی از پيام كه ديگران درنمی‌يابند و دريافت نمی‌کنند، فهم کرد. قرآن كريم می‌فرمايد: و ما مِن شَیءٍ إلّا یُسَبِحُ بِحَمدِهِ و لکِن لاتَفقَهونَ تَسبیحَهُم – همه‌ی موجودات در عالم آفرينش به ذكر و تسبيح خداوند مشغولند اما شما درک نمی‌كنيد.
طيران مرغ ديدی، تو ز پای‌بند شهوت، بدر آی تا ببينی، طيران آدميت…
اشخاص آگاه و فرزانه‌ای كه بالاتر از سطح رايج و مرسوم عموم مردم حركت می‌كنند، دريافت‌ها و درك‌هايی دارند كه ديگران از آن محرومند و چون درک نمی‌كنند به انكار و تمسخر آن مشغول می‌شوند.
