دغدغه ذهنی بسیاری از دانشجویان این است:
ما حداقل باید چند منبع را در قسمت منابع مقاله‌ی خود ذکر کنیم؟؟
اما پاسخی که معمولا از دیگران می‌شنوند این است:
این سوال رو از استادتان بپرسید چون در آخر آن‌ها هستند که به شما نمره خواهند داد!
تجربه ثابت کرده است که عدد مشخصی برای این سوال وجود ندارد. بلکه نکته‌ی اصلی که باید به آن توجه شود این است که اصلا هدف ذکر منابع چیست؟ پاسخ مشخص این است که تعداد مقالات و منابعی که در بخش رفرنس ها/ منابع آورده می‌شوند باید به اندازه‌ای باشند که:
هدف از ارائه ی بخش منابع در انتهای مقاله را برآورده سازد.
حال این سوال مطرح است که:
️ هدف از بخش منابع چیست؟
ما در نگارش مقالات، لیستی از منابعی که از آن‌ها استفاده کردیه‌ایم را نیز ارائه می‌دهیم تا در برابر سوال‌ها و ابهام‌های خواننده درباره‌ی ایده‌ها و فرض‌ها و نکات مهمی که در مقاله‌ی خود بیان کرده‌ایم، مقاله‌ی خود را حمایت و پشتیبانی کنیم! در حقیقت ما می‌گوییم که همانطور که دانشمندان ایکس نیز در تحقیق خود به چنین نتیجه‌ای رسیده اند…. در واقع ما داریم به خواننده می‌گوییم که این فرض یا جمله‌ای که بیان کردیم، در حقیقت از پشتوانه ی علمی برخوردار است که آین پشتوانه همان مقاله‌ای است که مورد پذیرش هم واقع شده است .
بنابر این بهتر است به تعدادی که نیاز است منابع را ذکر کنیم تا به اندازه ی لازم جملات مهم مقاله ی خود را با پشتوانه‌های علمی محکم کنیم.
یک راه بسیار کاربردی برای دانستن اینکه آیا با این رفرنس‌ها و این تعداد، توانسته‌ایم پشتوانه لازم را ایجاد کنیم یا خیر ، پاسخ به سوالات زیر است:
- آیا در متن علمی من، نکات و جملات مهمی بدون ذکر پشتوانه علمی درج شده است؟ آیا از منابع موجود می‌توانم برای آن‌ها هم استفاده کنم؟
- آیا بیش از حد به یک منبع تکیه نکرده‌ام؟ آیا برای تحکیم دستاوردهای پژوهش خود یعنی دقیقا نکات اصلی مقاله، از ۲ یا ۳ منبع استفاده کرده ام؟
- اگر موضوع تحقیق من مسئله ای است که نظرات مخالفی درباره ی آن وجود دارد، آیا از هر دو جنبه ی موضوع منابعی را ذکر کرده ام؟
یکی از مهارت‌های تحقیق و مقاله نویسی دقیقا همین است که ما بتوانیم خلاء های اطلاعاتی را در کار تحقیقی خود شناسایی کنیم.
نکته: در پایان نامه نیز این نکته در مورد تعداد منابع باید رعایت شود.